Nowości – Wydawnictwo Arche

Sapientia ars vivendi putanda est

Piosenki i pieśni

Leszek Wójtowicz ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, ale prawnikiem nie został. Już jako student zaczął śpiewać w Piwnicy pod Baranami. W listopadzie 1980 roku wystąpił tam po raz pierwszy z własnym recitalem. Zaśpiewał wtedy Moją litanię, piosenkę za którą kilka miesięcy później na festiwalu w Opolu otrzymał jedną z głównych nagród. Po wprowadzeniu stanu wojennego występował w prywatnych mieszkaniach i kościołach. Kasety z jego piosenkami ukazywały w drugim obiegu wydawniczym, emitowało je Radio Wolna Europa i Głos Ameryki. W wolnej Polsce pozostał wierny krakowskiej Piwnicy. Można go tam nadal usłyszeć, jak śpiewa „o sprawach, które wszyscy znamy”.

Książka zawiera teksty blisko 150 piosenek Leszka Wójtowicza i jest ilustrowana pracami gdańskiego grafika Czesława Tumielewicza.

Prymat racji stanu. Idee polityczne Adolfa Bocheńskiego

wrzesień 17, 2024
by admin9459

Wychodzę z założenia, że dwa czynniki wyznaczają aktualność pisarstwa Adolfa Bocheńskiego. Pierwszym z nich jest agresja Rosji przeciw Ukrainie. Adolf Bocheński był prekursorem polskiej polityki wschodniej, pierwszym publicystą, który w sposób pogłębiony wyjaśnił pozytywny sens istnienia niepodległej Ukrainy dla bezpieczeństwa Polski. Drugim istotnym argumentem przemawiającym za przypomnieniem twórczości Bocheńskiego jest wzrastające znaczenie potencjału instytucjonalnego państwa. Adolf Bocheński nie godził się na destrukcję demokracji parlamentarnej. Uważał, że najlepszą odpowiedzią na autorytaryzm jest rządna demokracja. Był zdania, że można stworzyć syntezę sprawnej i stabilnej władzy wykonawczej przy respekcie dla podziału władzy i poważnej roli parlamentu. Dobre i sprawne państwo nie powinno budować swej siły kosztem niezależności sądownictwa, ciał pośredniczących i samorządu terytorialnego. Przeciwnie, może czerpać energię z żywotności tych instytucji i różnorodności kulturowej kraju.

/ze Wstępu/

Treść uzasadnienia w polskim procesie karnym

Autor poddał analizie instytucję uzasadnienia w polskim procesie karnym. Tematyka badawcza pracy jest na pewno bardzo aktualna i ważna, szczególnie w obliczu […] narastającej profesjonalizacji tej gałęzi życia społecznego. Z sądów praktycznie zniknęli ławnicy, przybyło osób świadczących profesjonalne usługi zastępstwa procesowego i w konsekwencji język komunikacji między uczestnikami postępowań sądowych stał się znacznie bardziej hermetyczny. Jednocześnie jednak proces karny to miejsce, w którym ważą się losy jednostki […]. Aby mógł pełnić swoje wychowawcze cele musi więc posługiwać się narzędziami i środkami zrozumiałymi dla przeciętnego odbiorcy. Podjęcie się przez autora stworzenia opracowania poświęconego instytucji uzasadnienia należy więc uznać za bardzo trafne.

dr hab. Dobrosława Szumiło-Kulczycka, prof. UJ

Rozprawa Tomasza Kantego to niewątpliwie opracowanie o naukowym charakterze. Taki jej status wynika z faktu, iż problematykę uzasadnienia w polskim postępowaniu karnym przedstawiono w niej w sposób rekomendowany przez współczesny paradygmat profesjonalnego poznawania instytucjonalnych zjawisk prawnych, a więc w sposób, który – krótko przypomnijmy – nie zamyka ich oglądu optyką jedynie dogmatyczno-prawną, wyznaczoną brzmieniem stosownych przepisów prawnych i adekwatnie zrealizowaną ich wykładnią, lecz podejmuje trud wyświetlenia ich teoretycznej istoty, będącej dziełem intelektualnie i aksjologicznie racjonalnego twórcy. Warto także podkreślić, że oryginalna i teoretyczna koncepcja uzasadnienia w procesie karnym, którą rozwinął autor, jest również wartościowa w wymiarze legislacyjnym, bo uzmysławia potrzebę pilnej rewizji wielu unormowań systemu prawa karnego procesowego obowiązującego w Polsce.

prof. dr hab. Łukasz Pohl

Szklanki żydowskiej krwi

czerwiec 12, 2024
by admin9459

Zimą 1972 roku w swoim domu na Wybrzeżu umiera dobiegający osiemdziesiątki Leopold Merst, potomek rodziny galicyjskich Żydów. Wnuk, który mieszkał z nim pod jednym dachem, nie potrafi pogodzić się z tym, że całe bogate życie dziadka rozpłynie się w niebycie. Sięgając do rodzinnych opowieści, starych zdjęć i listów, historycznych książek i dokumentów przystępuje do pisania wspomnień niejako w zastępstwie zmarłego. W ten sposób zdarzenia sprzed dziesięcioleci przeplatają się ze współczesnością, tworząc fascynującą obejmującą całe stulecie opowieść o losach polsko-żydowskiej rodziny.

Dariusz Filar łączy w swej opowieści różne światy: polski i żydowski. Jego książka utwierdza mnie w dwóch przeświadczeniach. Po pierwsze, że polskość ze swej istoty jest hybrydowa i na tym zasadza się jej piękno i bogactwo. Po wtóre, że Polacy i Żydzi nigdy się duchowo i mentalnie nie pogodzą, dopóki my Polacy nie uznamy zagłady narodu żydowskiego, która dokonała się na naszych oczach, za część naszej własnej historii, za naszą polską tragedię.

Jarosław Kurski, autor książki „Dziady i dybuki”

Pożytki z czytania. Eseje nie tylko dla adwokatów

czerwiec 12, 2024
by admin9459

Niniejszy zbiór obejmuje większość moich tekstów opublikowanych w piśmie adwokatury polskiej "Palestra" w latach 2011-2023 w rubryce "Gawędy adwokata bibliofila". Ich tematyka nie ogranicza się do książek. Słowo pisane, aczkolwiek obszernie cytowane, stanowi nie ograniczenie, ale raczej punkt wyjścia do rozważań o sprawach, które uważałem za istotne w dacie przygotowywania każdego z tekstów. Choć z racji profilu czasopisma "Palestra" adresatem moich wypowiedzi byli w pierwszym rzędzie adwokaci (postrzegani częściej jako humaniści niż jako fachowcy) do lektury tego zbioru zachęcam wszystkich ciekawych świata czytelników.

Andrzej Tomaszek
/fragment Wstępu/

Momenty zwrotne w historii polskiej adwokatury

Na dzieje polskiej adwokatury składa się długi ciąg zdarzeń o różnym znaczeniu. Autorzy niniejszej książki postanowili wydobyć spośród nich te, które zmieniały oblicze adwokatury jako wspólnoty zawodowej. Powstał w ten sposób podręcznik o nietypowej – jak na polskie standardy – konstrukcji. Nie ma w nim prezentacji wielkiej liczby szczegółowych faktów, jest natomiast próba wskazania na to, co w historii palestry było najważniejsze. Taki sposób pisania o przeszłości adwokatury może oczywiście budzić kontrowersje. Jedno wszelako jest pewne – konwencja, którą wybrali autorzy, sprawia, że książkę czyta się z prawdziwym zainteresowaniem. A to w przypadku podręczników zdarza się bardzo rzadko.

Holmes

czerwiec 15, 2023
by admin9459

Oliver Wendell Holmes (1841–1935), uczestnik wojny secesyjnej, wykładowca Harvard Law School, jeden z najsłynniejszych sędziów federalnego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, którego zdania odrębne w takich sprawach jak Lochner czy Abrams przeszły do historii tamtejszego systemu prawnego. Był prekursorem amerykańskiego realizmu prawniczego oraz przeciwnikiem formalizmu prawniczego, a przede wszystkim sędzią intelektualistą o wielkiej kulturze literackiej. Pamiętany za zwięzły i aforystyczny styl pisemnych uzasadnień wyroków oraz zdań odrębnych, daleki od współczesnego żargonu języka prawniczego. Do jego spuścizny, prócz publikowanych uzasadnień, należą: przełomowa w swoim czasie książka The Common Law (1881), kilkanaście artykułów i okolicznościowych wystąpień oraz tysiące listów.

„Ścieżka prawa” (The Path of Law), pierwotnie wygłoszona w 1897 roku jako okolicznościowy wykład adresowany do studentów, została opublikowana później w „Harvard Law Review”. Holmes posłużył się w niej, wówczas prowokującą, figurą złego człowieka, by przedstawić koncepcję prawa jako przewidywania decyzji sądowych. Ścieżka jest jednak esejem, a zatem wypowiedzią wielowątkową, poruszającą takie tematy jak: rola prawnika, znaczenie logiki, sposób badania prawa, jego tworzenie, a nawet studiowanie.

Aleksander Hall. Marzenie o polskiej prawicy

Aleksander Hall w czasach PRL był działaczem opozycji demokratycznej, współzałożycielem Ruchu Młodej Polski i redaktorem ukazującego się poza zasięgiem cenzury „Bratniaka” oraz „Polityki Polskiej”. Uczestniczył w obradach okrągłego stołu. W wolnej Polsce został ministrem w rządzie Tadeusza Mazowieckiego i dwukrotnie zasiadał w Sejmie RP.

Książka składa się z dwóch części. Część pierwsza, autorstwa prof. Tomasza Sikorskiego (Uniwersytet Szczeciński), mówi o politycznej działalności Aleksandra Halla w latach 70. i 80. ubiegłego wieku. Natomiast w części drugiej, którą przygotował prof. Jacek Wojnicki (Uniwersytet Warszawski), znajdują się wypowiedzi Halla (publicystyka, wywiady, wystąpienia sejmowe) z okresu 1989-2001.

Aleksander Hall należy do wąskiej grupy wspaniałych ludzi, których poznałem, prowadząc działalność publiczną. Spotkaliśmy się w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Był moim niezawodnym sojusznikiem w procesie reformowania gospodarki.

Leszek Balcerowicz

Aleksandrowi Hallowi zawdzięczam propozycję włączenia się w prace na rzecz przebudowy Polski po przełomie ustrojowym 1989 roku. Propozycję przyjąłem m.in. dlatego, że miałem o nim ugruntowaną opinię, jako o człowieku o ogromnej przyzwoitości, jako o polityku łączącym głęboką ideowość z rozsądkiem i umiarem.

Bronisław Komorowski

Polska prawica tradycyjnie słabo porozumiewała się z obozem cywilizowanej demokracji, tak było i tak pozostało. Tym większa zasługa takich ludzi jak Aleksander Hall, który prawicę próbuje cywilizować.

Adam Michnik

W myśli Aleksandra Halla odnajduję syntezę poglądów dwóch osób, z którymi się przyjaźnił: Tadeusza Mazowieckiego i Wiesława Chrzanowskiego. Aleksander Hall bezustannie przypomina, że działalność społeczna i polityczna powinna być moralna.

Ojciec Ludwik Wiśniewski OP