Mikołaj Tarkowski
ISBN 978-83-88445-53-8, twarda oprawa, 500 stron, Gdańsk 2014
Na opracowanie składa się pięć rozdziałów. Rozdział pierwszy zawiera syntetyczną charakterystykę dziejów adwokatury wileńskiej do 1914 roku. Rozdział drugi poświęcony został budowie struktur i działalności samorządu adwokackiego w Wilnie w latach 1918-1922. W rozdziale trzecim scharakteryzowano ustrój izby adwokackiej w Wilnie w okresie 1922-1939. Rozdział czwarty koncentruje się na takich zagadnieniach jak: reprezentacja interesów zawodowych, system kształcenia kadr adwokackich, sądownictwo dyscyplinarne oraz polubowne, a także zarządzanie majątkiem Izby Wileńskiej.
Natomiast piąty rozdział dotyczy spraw wychodzących poza krąg zadań ustawowo zleconych przez przepisy prawne regulujące tryb działalności polskiej adwokatury i obejmuje takie czynności jak: prowadzenie Biblioteki Adwokackiej, udzielanie porad prawnych osobom niezamożnym, angażowanie się w sprawy z zakresu patronatu więziennego, redagowanie periodyków naukowych, prowadzenie badań naukowych. Zakończenie pracy poświęcone zostało wojennym losom adwokatów wileńskich, poddawanych w czasie okupacji niemieckiej i sowieckiej różnego rodzaju represjom.