Książki – Strona 5 – Wydawnictwo Arche

Przestępczość ubezpieczeniowa: etiologia, fenomenologia, przeciwdziałanie

Branża ubezpieczeniowa jest jednym z fundamentów gospodarki, dysponującym – w zależności od kraju – setkami miliardów dolarów, euro czy złotych. Nic więc dziwnego, że bogate firmy ubezpieczeniowe stały się celem ataków przestępczych. Wyłudzenia ubezpieczeń są plagą współczesności. Podmioty działające na rynku ubezpieczeń są oszukiwane także przez sprawców z wewnątrz systemu: menadżerów, brokerów, księgowych. Zdarza się również, że same firmy ubezpieczeniowe stają się sprawcami nieuczciwych działań w zakresie konkurencji, np. zmów cenowych. Wzrost patologicznych zjawisk w branży zwrócił uwagę karnistów i kryminologów. Owocem tego zainteresowania jest niniejsza publikacja.

/fragment Wstępu/

Przestępca „niepoprawny” – jako problem polityki kryminalnej

Książka stanowi próbę kompleksowego opracowania problematyki polityki kryminalnej prowadzonej wobec tzw. przestępców „niepoprawnych”. Zakres znaczeniowy pojęcia niepoprawności zmieniał się w zależności od ustawodawstwa. Daje się jednak wyodrębnić pewną myśl przewodnią, wspólny trzon definicyjny wskazywanej problematyki, który płynie z przeświadczenia o istnieniu grupy przestępców stale powracających do przestępstwa, a więc groźnych, wymagających zdecydowanej reakcji.

Praca bardzo wartościowa, reprezentująca wysoki poziom naukowy i, co ważne, potrzebna – mało bowiem mamy solidnie i inteligentnie napisanych prac z dziedziny polityki kryminalnej.

/prof. dr hab. Jan Skupiński/

Sprawiedliwość naprawcza

Zwolennicy koncepcji sprawiedliwości naprawczej twierdzą, że współczesny system sprawiedliwości znajduje się w stadium głębokiego kryzysu. Przyczyn załamania upatrują w zbyt daleko posuniętej publicyzacji prawa karnego, u której podstaw legła zasada stanowiąca, iż w procesie karnym pokrzywdzonego winno zastępować państwo. W konsekwencji państwo stało się „złodziejem konfliktów”, spychając na drugi plan interesy ofiar przestępstw, a ich sprawcom odbierając możliwość naprawy wyrządzonego zła i powrotu do społeczeństwa. Czy zwolennicy sprawiedliwości naprawczej stawiają trafną diagnozę? Czy głoszone przez nich idee są do pogodzenia z polskim systemem prawa karnego? Niniejsza książka jest próbą odpowiedzi na te pytania.

Minima Iuridica. Refleksje o pewnych (nie)oczywistościach prawniczych

W istocie dzieło Jerzego Zajadły to opowieść o filozofii prawa, teorii prawa, podstawowych zasadach, na których opierają się współczesne systemy demokracji konstytucyjnych, etyce i moralności, wreszcie o różnorodnych dylematach, towarzyszących prawnikom i filozofom od wieków. To spojrzenie z dystansu na wszystko, co w prawie - w kontekście jego stanowienia, rozumienia i stosowania - jest najważniejsze. (…) W każdym z 13 rozdziałów punktem wyjścia jest wybrana rzymska paremia. Zawsze jednak ukazana w filozoficznym kontekście, ubarwiona realnością historycznego zdarzenia, na bazie którego została sformułowana, przeniesiona przez wieki w kontekście przyjmujących lub kontestujących jej zawartość i wynikające z niej wskazania prawników, wreszcie zakotwiczona w bolesnej współczesności.

/Prof. dr hab. Piotr Kardas, Kierownik Zakładu Prawa Karnego Porównawczego UJ/

Dziedzictwo przeszłości. Gustaw Radbruch: portret filozofa, prawnika, polityka i humanisty

Celem książki jest prezentacja sylwetki wybitnego niemieckiego filozofa, prawnika, polityka i humanisty – Gustawa Radbrucha (1878-1949). Wydawało się, że jego koncepcje filozoficzno-prawne należą już w gruncie rzeczy do przeszłości i powinny stanowić przedmiot zainteresowań wyłącznie ze strony historyków myśli polityczno-prawnej. Tymczasem upadek Muru Berlińskiego spowodował, że obserwujemy gwałtowny renesans badań nad życiem i twórczością Gustawa Radbrucha, ponieważ jego koncepcja ustawowego bezprawia i pozaustawowego prawa znalazła praktyczne zastosowanie w rozliczaniu zbrodni systemu komunistycznego byłej NRD. W opinii Autora Radbruch stanowi ogniwo łączące klasyczną filozofię prawa przełomu XIX I XX wieku z tym, co występuje we współczesnej niemieckiej jurysprudencji.

/fragment Przedmowy/

Dylematy humanitarnej interwencji

Kwestia legalności i legitymizacji humanitarnej interwencji jest sprawą poważną zarówno z punktu widzenia przyszłości pokoju i bezpieczeństwa na świecie, jak i przestrzegania praw człowieka. Bez przesadnego patosu można powiedzieć, że decyduje czasami w sensie pozytywnym i negatywnym o milionach ludzkich istnień. Kiedy w różnych częściach świata dochodzi do humanitarnych katastrof spowodowanych wewnętrznymi konfliktami, z którymi nie chcą lub nie potrafią sobie poradzić pogrążone w chaosie miejscowe władze, i kiedy konflikty te mogą w każdej chwili zagrozić bezpieczeństwu i pokojowi w regionie lub na świecie, wówczas najczęściej odzywają się głosy: „coś trzeba zrobić”.

W dzisiejszym stanie rzeczy nie zawsze jednak wiadomo tak naprawdę „co można zrobić” i „co powinno się zrobić”. Dopóki etyka, polityka i prawo rozbiegać się będą w różnych kierunkach, dopóty owo „coś” oznaczać będzie w sferze prawa – normatywną bezsilność, w etyce – puste moralizatorstwo, a w polityce grę interesów. Konsekwencją takiego stanu rzeczy jest albo przesadna bierność, stawiająca pod znakiem zapytania podstawy etyczne, polityczne i prawne współczesnej społeczności międzynarodowej, albo przesadna aktywność, pozostawiająca zbyt szeroki margines dowolności i otwierająca pole do potencjalnych nadużyć ukrytych za parawanem pozornego humanitaryzmu.

/fragment Wprowadzenia/

Odpowiedzialność za Mur

Problem rozrachunku z komunistyczną przeszłością wzbudził w zjednoczonych Niemczech gwałtowne kontrowersje. Publiczną debatę zdominowała zwłaszcza kwestia wymierzenia kary osobom odpowiedzialnym za powstanie i funkcjonowanie szczególnego reżimu panującego na granicach NRD. Wyroki które zapadły w trakcie procesów tzw. „strzelców przy Murze Berlińskim” usatysfakcjonowały nielicznych. Za charakterystyczną należy raczej uznać wypowiedź Bärber Bohley, znanej niemieckiej malarki, w latach osiemdziesiątych działaczki NRD-owskiej opozycji demokratycznej: „oczekiwaliśmy sprawiedliwości, a otrzymaliśmy państwo prawa”. Ta bardzo smutna konstatacja zmusza do refleksji.

Czy pomiędzy materialnie pojętą sprawiedliwością a formalnymi wymogami państwa prawa rzeczywiście istnieje nieprzezwyciężalna sprzeczność?

Czy młodego enerdowskiego żołnierza należy traktować jako współuczestnika systemu bezprawia, czy też raczej uznać go za ofiarę zbrodniczej indoktrynacji?

Jak uniknąć sytuacji, w której głównymi beneficjentami ochrony praw człowieka stają się nagle osoby, które w przeszłości rażąco te prawa łamały?

W jakim kierunku rozwijać prawo na poziomie krajowym i międzynarodowym, by sprostało ono wyzwaniom okresu transformacji i nie wpadło w pułapkę własnych samoograniczeń?

Książka Odpowiedzialność za Mur stanowi próbę odpowiedzi na te pytania.

Formuła Radbrucha

Książka poświęcona poglądom Gustawa Radbrucha, w szczególności słynnej formule Radbrucha i jej recepcji we współczesnej doktrynie prawniczej i orzecznictwie sądowym. W historii filozofii prawa – pisze we „Wprowadzeniu” Jerzy Zajadło – mało jest myśli, które wpłynęłyby w sposób tak znaczący na naukę i praktykę prawa, jak sformułowana w 1946 roku teza, znana w literaturze pod nazwą formuły Radbrucha: „Konflikt między sprawiedliwością i bezpieczeństwem prawnym należałoby rozwiązać w ten sposób, ażeby prawo pozytywne zagwarantowane przez ustawodawstwo i władzę państwową miało pierwszeństwo również i wtedy, gdy treściowo jest niesprawiedliwe i niecelowe, chyba że sprzeczność ustawy pozytywnej ze sprawiedliwością osiąga taki stopień, że ustawa jako »prawo niesprawiedliwe« powinna ustąpić sprawiedliwości”.

Adwokatura wileńska 1918-1939

Na opracowanie składa się pięć rozdziałów. Rozdział pierwszy zawiera syntetyczną charakterystykę dziejów adwokatury wileńskiej do 1914 roku. Rozdział drugi poświęcony został budowie struktur i działalności samorządu adwokackiego w Wilnie w latach 1918-1922. W rozdziale trzecim scharakteryzowano ustrój izby adwokackiej w Wilnie w okresie 1922-1939. Rozdział czwarty koncentruje się na takich zagadnieniach jak: reprezentacja interesów zawodowych, system kształcenia kadr adwokackich, sądownictwo dyscyplinarne oraz polubowne, a także zarządzanie majątkiem Izby Wileńskiej.

Natomiast piąty rozdział dotyczy spraw wychodzących poza krąg zadań ustawowo zleconych przez przepisy prawne regulujące tryb działalności polskiej adwokatury i obejmuje takie czynności jak: prowadzenie Biblioteki Adwokackiej, udzielanie porad prawnych osobom niezamożnym, angażowanie się w sprawy z zakresu patronatu więziennego, redagowanie periodyków naukowych, prowadzenie badań naukowych. Zakończenie pracy poświęcone zostało wojennym losom adwokatów wileńskich, poddawanych w czasie okupacji niemieckiej i sowieckiej różnego rodzaju represjom.

Wpływ tymczasowego aresztowania na stosunek pracy pracownika

Autorka rozważa w publikacji zagadnienie prawne wpływu tymczasowego aresztowania pracownika na kształt i istnienie stosunku pracy. Uregulowanie tej instytucji ma na celu zarówno realizację zasady domniemania niewinności w płaszczyźnie prawa pracy, jak i wyważenie funkcji ochronnej i organizatorskiej prawa pracy. Zastosowanie tego środka zapobiegawczego wywołuje określone konsekwencje w treści stosunku pracy (zarówno umownego, jak i pozaumownego), które prowadzą do jego wygaśnięcia po upływie określonego czasu.

1 2 3 4 5 6 7 8 9

Posts navigation