Książki – Strona 3 – Wydawnictwo Arche

Kodeks Etyki Lekarskiej. Komentarz

Zgodnie z artykułem 4 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, lekarz musi wykonywać swój zawód nie tylko z należytą starannością oraz zgodnie ze wskazaniami wiedzy medycznej, ale również kierując się zasadami etyki zawodowej. Zasady te zostały skodyfikowane w ramach Kodeksu Etyki Lekarskiej. Powstał w ten sposób dokument zawierający normy, których naruszenie może narazić lekarza na odpowiedzialność zawodową, skutkującą w pewnych przypadkach nawet pozbawieniem prawa wykonywania zawodu. I chociaż Kodeks Etyki Lekarskiej nie jest źródłem prawa powszechnego, to do zawartych w nim regulacji odwołują się również sądy orzekające w sprawach cywilnych, karnych i pracowniczych.

Biorąc pod uwagę znaczenie Kodeksu Etyki Lekarskiej trzeba uznać za pewien paradoks, że od dawna nie był on przedmiotem głębokiej analizy. Tę istotną lukę postanowił wypełnić Zespół Autorów, kierowany przez profesora Oktawiana Nawrota. W skład Zespołu weszli znawcy prawa medycznego – zarówno teoretycy, jak i praktycy – o ugruntowanej pozycji naukowej i zawodowej. W rezultacie powstał od dawna oczekiwany przez środowisko medyczne komentarz do Kodeksu Etyki Lekarskiej.

Publikacja jest adresowana do lekarzy i innych osób wykonujących zawody medyczne, do studentów medycyny oraz do osób pełniących funkcje kierownicze i nadzorcze w służbie zdrowia, a także do prawników zajmujących się prawem medycznym i podmiotów działających na rzecz pacjentów.

Aneksja Austrii i Kraju Sudetów do III Rzeszy

O wygaszaniu państwa prawa

Świat prawa powinien być światem zbiorowego i indywidualnego bezpieczeństwa, ponieważ opiera się na znanych i umocowanych wartościach, normach, instytucjach i procedurach. A jaki będzie świat powstały na tlących się jeszcze zgliszczach państwa prawa? Tego niestety nie wiadomo, można tylko wyrazić obawę, że prawdopodobnie będzie on pochodną chaotycznej niepewności i arbitralnego woluntaryzmu. Zapanuje w nim prymat instrumentalnie pojętej doraźnej polityki nad normatywną pewnością prawa we wszystkich jego wymiarach – tworzenia, stosowania, wykładni, obowiązywania i przestrzegania.

Sądy kapturowe Wielkiego Księstwa Litewskiego (1572-1764)

Praca stanowi ambitną próbę kompleksowego opracowania problematyki związanej z genezą, ewolucją, ustrojem oraz postępowaniem przed sądami kapturowymi Wielkiego Księstwa Litewskiego od pierwszej aż po ostatnią wolną elekcję polsko-litewskich monarchów. Merytoryczna zawartość pracy jest znakomita i znacznie poszerza stan wiedzy na temat bezkrólewi doby wolnych elekcji w Wielkim Księstwie Litewskim. Została oparta przede wszystkim na źródłach archiwalnych. Ale podkreślić też trzeba doskonałe (i pełne) wykorzystanie pamiętników i niemal całej literatury, także obcojęzycznej: litewskiej i rosyjskiej.

dr hab. Zbigniew Naworski, prof. Uniwersytetu Mikołaj Kopernika

W domu wroga

W domu wroga to zbiór 31 reportaży opowiadających o ludziach, którzy po zakończeniu II wojny światowej przyjechali do Gdańska i rozpoczęli tu nowe życie. Pochodzili z Kaszub, ze wschodnich Kresów II Rzeczypospolitej, z Warszawy, z Wielkopolski, a także z innych stron Polski. To oni odbudowywali zniszczone miasto, otwierali szkoły, tworzyli wyższe uczelnie, teatry, kluby sportowe, budowali gospodarkę, redagowali gazety. To za ich sprawą Gdańsk zyskał specyficzny klimat, ów genius loci, który w Sierpniu ’80 zaowocował powstaniem wielkiego ruchu Solidarności.

Wróblewski

Bronisław Wróblewski (1888-1941) – jeden z najwybitniejszych polskich karnistów, związany z Uniwersytetem Stefana Batorego w Wilnie. Uważany za twórcę pierwszej teorii polityki kryminalnej w nauce polskiej, wprowadził do polskiej nauki pojęcie penologii. W swojej pracy badawczej podejmował kwestie interdyscyplinarne, obejmujące prawo karne, teorię i filozofię prawa, kryminologię czy socjologię. Badał zagadnienia kary kryminalnej, przestępczości, ale także ogólne problemy teorii i filozofii prawa.

Na błędnym kursie. Polityka i gospodarka Polski w latach 2015-2020

Kończąc przed pięciu laty swą poprzednią książkę Między zielona wyspą a dryfującą krą, Dariusz Filar stwierdził, że wymarzony scenariusz gospodarczy dla Polski na najbliższe lata to utrzymanie cech „zielonej wyspy” i uwolnienie się od objawów dryfującej kry. Za sprawą polityków, którzy zdobyli władzę w roku 2015 stało się jednak zupełnie inaczej - polska gospodarka zeszła z dobrze wytyczonego kursu. Ów negatywny trend dotyczy zresztą nie tylko ekonomii, ale obejmuje wszystkie sfery życia społecznego i politycznego.

Jego istota umyka często komentatorom, którzy koncentrują swą uwagę na kolejnych skandalach i aferach personalnych, tymczasem to, co naprawdę niebezpieczne, sprowadza się do próby podporządkowania wszystkich procesów społecznych jednemu centrum, do postępującej etatyzacji gospodarki, do populizmu, podważającego podstawy racjonalnego myślenia. Rojenia o mocarstwowości, patriotyczne frazesy, instrumentalne traktowanie Kościoła – wszystkie te zjawiska zasługują na potępienie. Tworzą one jednak tylko skorupę symbolicznego jaja węża, przez którą postanowił się przebić Dariusz Filar, by zidentyfikować prawdziwe zagrożenie.

Naprawdę trzeba było coś zrobić

styczeń 5, 2020
by admin9459

Wywiad — rzeka z mecenasem Jackiem Taylorem. Fascynująca podróż przez lata PRL-u i blisko trzy dekady wolnej Polski. Jacek Taylor praktykę adwokacką rozpoczął w roku 1968. W latach 70. związał się z opozycją demokratyczną. Występował jako obrońca w wielu procesach politycznych, broniąc m.in. Władysława Frasyniuka, Andrzeja Gwiazdę, Adama Michnika, Zofię i Zbigniewa Romaszewskich, Annę Walentynowicz, Lecha Wałęsę. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu. W latach 1991–1997 był posłem na sejm z listy Unii Demokratycznej.

Występując przed sądem, prawdę mówiłem. Że aresztuje się i oskarża ludzi, którzy nic złego nie zrobili. Że aresztuje się i oskarża za czyny, które w cywilizowanych krajach uchodzą za właściwe, a nawet społecznie pożądane. To nie była dla nas, obrońców, pora na chowanie głowy w piasek. Nie można było udawać, że sprawa nie ma charakteru politycznego. Musieliśmy mówić wyraźnie, że chodzi o represje za działalność na rzecz Solidarności. Kto tego nie chciał robić, nie może być nazywany obrońcą politycznym.

/fragment książki/

Schmitt

Radbruch

Gustav Radbruch (1878–1949) – niemiecki prawnik, filozof, polityk i humanista. W okresie międzywojennym uchodził za jednego z czołowych przedstawicieli pozytywizmu prawniczego. Jego główne dzieło z tego okresu to wydana w 1932 roku Filozofia prawa. Zawarte tam koncepcje filozoficznoprawne były ściśle związane z tzw. neokantyzmem badeńskim i rozwijaną w jego ramach teorią wartości. Szczególną aktualność zachowała zwłaszcza sformułowana przez Radbrucha trójelementowa koncepcja idei prawa: bezpieczeństwo-celowość-sprawiedliwość.

Pod wpływem doświadczeń płynących z perwersji nazistowskiego bezprawia napisał po wojnie kilka artykułów, które w świecie nauki i polityki stały się prawdziwą sensacją. Szczególne emocje wywołał opublikowany w 1946 roku tekst Ustawowe bezprawie i ponadustawowe prawo. Autor sformułował tam pewną figurę retoryczną, która we współczesnej literaturze prawniczej zwana jest formułą Radbrucha. Została ona później wykorzystana w orzecznictwie sądowym do rozliczania zbrodniczej przeszłości – zarówno po 1945 roku w odniesieniu do zbrodni hitlerowskich, jak i po 1989 roku w odniesieniu do reżimu komunistycznego oraz innych systemów autorytarnych i totalitarnych.

1 2 3 4 5 6 7 8 9

Posts navigation